Χθες το βράδυ οι γονείς 20 παιδιών αγκάλιασαν πιο σφιχτά τα μικρά τους. Ειδικά, αφού είδαν τις εικόνες από το Σχολείο τους. Η δασκάλα που τα έσωσε λέγεται Βούλα Χούτου. Ή αλλιώς κα Βούλα για τα μικρά της πουλάκια.
Τα πιο βίαια αγοράκια φαίνονται, τα πιο αυτάρεσκα κι αυτά που δεν έχουν μάθει το όχι, επίσης φαίνονται. Η οικογένεια και το σχολείο έχουν πολλή δουλειά.
Για τον μήνα Ιούλιο, το Vogue προβάλλει την εσωτερική ομορφιά κι αποτυπώνει σε κόκκινο φόντο τη λαμπερή προσωπικότητα της Μαλάλα Γουσαφζάι, της πιο όμορφης γυναίκας στον κόσμο των αγώνων για τα δικαιώματα του Ανθρώπου.
Έγινε τελικά η πρώτη δόση. Και φυσικά ξέρω ότι για την υπόλοιπη ανθρωπότητα ισχύει αυτό που λένε για τη φοράδα και το τι έκανε στο αλώνι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πιάνω το κινητό με το εμβολιασμένο χέρι. Σε 5 δεύτερα ακούστηκε ένας ηλεκτρονικός σύντομος ήχος και αμέσως φάνηκε το 5G στο σήμα. Οκ, η ενεργοποίηση έγινε. Το τσιπ μπήκε στο σώμα. Εκπέμπω! Μια χαρά, όλα πήγαν τέλεια. Πώς τυχαίνει όμως λίγο μετά, πιάνω με το άλλο χέρι το κινητό. Το σήμα έφυγε, ξαναγύρισε το 4G. Απογοήτευση. Κάτι συμβαίνει. Δεν εκπέμπω απ' τη δεξιά πλευρά. Πρόβλημα, λοιπόν. Τι γίνεται τώρα;
"Παιδιά είναι, μωρέ! Θα χτυπηθούν, θα πλακωθούν, θα βριστούν, μετά όμως θα είναι φίλοι πάλι!", είπε ο κακομοίρης. Και θυμάμαι πόσο νευρίασε ο πατέρας μου. Πόσο προσπαθούσε να εξηγήσει ότι το "παιδιά είναι, μωρέ" οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε παραβατική συμπεριφορά και σε φυλακές.
Ήταν Μ. Δευτέρα κι η κυρα-Μαρία ετοιμαζόταν να πάει στην εκκλησιά για την ακολουθία του Νυμφίου. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει κι ο ουρανός σκοτείνιασε αρκετά. «Μάνα, βρέχει. Θα πάω να πάρω με το αμάξι την Ελπίδα, για να μην περπατάει μέσα στη βροχή», είπε ο γιος της και τη χάιδεψε στον ώμο, σα να ‘θελε την άδειά της γι αυτό. «Να προσέχεις, αγόρι μου, άρχισε να βρέχει», του είπε κι άνοιξε μηχανικά την εξώπορτα. «Κώστα,...
Από τις γιαγιάδες μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ειδικά από αυτές των μικρών χωριών, που τελείωσαν με το ζόρι την τρίτη Δημοτικού. Όπως η γιαγιά ενός μικρού υπερκινητικού και περίεργου για όλα ζιζανίου, που την τρέλαινε με ερωτήσεις. Το ότι έζησε όλη της τη ζωή σ' ένα χωριουδάκι στην εξοχή, μπορεί να μην τον βοήθησε στο να λύνει εξισώσεις ή να παίζει στα δάκτυλα τη Φυσική και τη Γλώσσα, αλλά του χάρισε άλλα δώρα. Ήξερε τα πιο σημαντικά για να είναι όμορφη η ζωή ενός μικρού εγγονού, όσο ζιζάνιο κι αν ήταν.
Τελικά, vaccination completed. Με την προτεραιότητα στους εκπαιδευτικούς, έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό για εμβολιασμό στις τάδε του μηνός, τάδε ώρα. Φίρμα εμβολίου: Pfizer. “Ωραία”, σκέφτομαι. “Τη γλύτωσα τη θρόμβωση” κι ένας αέρας ευφυίας χάιδεψε το μέτωπό μου. Το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό. Θα προλάβαινα να κάνω κι άλλες πολλές ακόμα αναρτήσεις για τη φύση. Με τα πολλά φτάνει η τάδε μέρα. Μπαίνω στο εμβολιαστικό κέντρο. “Καλημέρα σας”, με υποδέχεται η ευειδής νοσηλεύτρια ευγενέστατα και το...
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες, η υγεία του Κουφοντίνα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Δεν επιθυμώ τον θάνατό του, όπως δεν επιθυμώ το θάνατο κανενός ανθρώπου. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ενδεχόμενος θάνατός του πιθανόν θα προκαλέσει μεγάλης έκτασης επεισόδια και θα τον αγιοποιήσει στη μερίδα των ομόδοξών του. Είναι πιο δύσκολα απ’ όσο φαίνονται τα πράγματα, γιατί το θέμα έπρεπε να είχε λυθεί νωρίτερα. Τώρα αν υποχωρήσει η Δικαιοσύνη (είτε υπάρχουν παρανομίες από την πλευρά της είτε όχι), θα γίνει ήρωας ο αιτών κι οι υποστηρικτές του θα το θεωρήσουν καίρια νίκη, ενώ θα πληγωθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας.
Η Ελένη Τοπαλούδη δε θα ήθελα να είναι η κόρη μου. Κι ούτε οι δολοφόνοι της γιοι μου...!!!
Είναι, πλέον, κάτι περισσότερο από φανερή η απαξίωση της κοινωνίας προς το πρόσωπο του εκπαιδευτικού. Στα μάτια της είναι ο "βολεμένος χαραμοφάης". Ο ιός δε μας έμαθε τίποτα, τελικά. Ακόμα θέλουμε επί πίνακι το κεφάλι της κατσίκας του γείτονα (ή πολλές φορές, του ίδιου του γείτονα).
Όπως η λέξη "φιλότιμο", έτσι κι η πορτογαλική "saudade" δε μεταφράζεται εύκολα. Είναι νταλκάς, μελαγχολία κι ανάμνηση ταυτόχρονα, αλλά και τίποτα απ' αυτά.
Δε μας λείπουν τελικά τα κομμωτήρια ή τα ταξίδια. Άλλα είναι τα βασικά τελικά. Κι ο ιός μάς τα θυμίζει! Πολύ σχολαστικά....
Ο Χριστός της Αγάπης δεν απαιτεί την πίστη μου. Δε ζητά μόνο μετάνοιες, πάτερ ημών και γονυκλισίες. Με αφήνει να στέκομαι όρθιος, να τον βλέπω με πλήρη συνείδηση, ευθεία κι όχι αναγκαστικά σκυμμένος. Δεν εφαρμόζει εξουσία πάνω μου. Δε φέρει διακριτικά αυτής. Πιστεύει στην ελεύθερή μου βούληση. Δεν απαιτεί την παρουσία μου στον οίκο του. Ούτε παρεξηγείται, αν γράψω το χ με μικρό. Ο Χριστός της Αγάπης δεν εκδικείται και δεν τρομοκρατεί. Δεν είναι ανάλγητος...
Μιας και βγαίνουμε κάθε τρεις και λίγο στα μπαλκόνια, για να χειροκροτήσουμε κάποια ομάδα-ήρωες, ας βγούμε απόψε στις 9, για να χειροκροτήσουμε τη μάνα. Όχι του φευγάτου, όχι τη Μάνα ως σύμβολο. Αλλά τη μάνα-σύζυγο κάθε σπιτιού, που αυτοέγκλειστη προσπαθεί να συνυπάρξει με τον Βούδα που παντρεύτηκε πολλά χρόνια πριν και τα τέρατα της Τασμανίας που έφερε στη ζωή. Τη μάνα που έχει την ατυχία να μη δουλεύει αυτήν την περίοδο (όσοι διαβάσετε παρακάτω, θα...
Γιαγιάκα ογδοηκοντούτις plus σήμερα το πρωί σε συνοικιακό μαγαζί τροφίμων ζητά ευγενικά ένα ψωμάκι και λίγο τυρί. Τι να πρωτοπάρει προφανώς η καημένη με την πενιχρή της σύνταξη! Ο μαγαζάτορας τη ρωτά αν έχει στείλει μήνυμα, αν έχει το χαρτί με τα στοιχεία της κι αν της εξήγησε κάποιος. Ο γιος της ζει στη Γερμανία κι η γιαγιάκα πορεύεται μόνη. Έβγαλε το χαρτί με τα στοιχεία της κι είπε ότι το είδε στον Παπαδάκη που...
Οι γονείς μας παλεύουν, όπως όλοι οι γονείς, μόνοι. Μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο, σε μια προσπάθεια να πάρουν κουράγιο, να τιθασεύσουν τον φόβο του θανάτου, που πιστεύουμε ότι κουβαλούν ως σταυρό αυτές οι ηλικίες. Μα αντί να φοβούνται, προσπαθούν να βοηθήσουν εμάς, να αποπροσανατολίσουν τις τύψεις που νιώθουμε, επειδή δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε περισσότερο. “Να προσέχεις” είναι η μόνιμη επωδός, πριν το κλείσιμο του τηλεφώνου. Δυο λέξεις που δεν τις ακούς, παρά μόνο τις...
Αυτός ο τόσος δα και τόσο παντοδύναμος ιός έβαλε τα πράγματα σε άλλη διάσταση, μάλλον τα έβαλε στη σωστή τους διάσταση. Χαμογελάς πικρά, όταν σκέφτεσαι ότι είμαστε όλοι πλασμένοι τόσο τραγικά ίδιοι, τόσο τραγικά ΙΣΟΙ απέναντι στη φύση, όλοι μας, πλούσιοι, φτωχοί, δυνατοί, αδύνατοι, διάσημοι, άσημοι, ξενοδόχοι, άστεγοι. Το DNA μας πλασμένο ίδιο, όταν αφελώς χτίζουμε κι όταν τραγικά ικετεύουμε τουλάχιστον να ζήσουμε, καθώς σωριάζεται χάμω αυτό που χτίσαμε.
Όσο κι αν θεωρείς ότι είσαι λογικός, είναι κάποιες φορές τόσο έντονη η επίδραση των γύρω σου, που φτάνεις να αμφισβητείς εαυτόν. Όπως με τον ιό από την Κίνα. Οπότε λες: θα ενημερωθώ υπεύθυνα από τους υπεύθυνους-αρμόδιους. Δε θ’ ακούω τους κινδυνολόγους και τους σπεκουλάτορες. Ούτε τους έλα-μωρέ-κλάι-μάιν.Κι αποφασίζεις να τους πάρεις τηλέφωνο τους υπεύθυνους – αρμόδιους εκεί στον ΕΟΔΥ. Και καλά κάνεις. Και μπράβο σου!! Φυσικά, δεν γνωρίζεις ότι ελάχιστοι άνθρωποι καλούνται να ενημερώσουν χιλιάδες, σε...
Τελικά, ταυτοποιήθηκε και ο διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς Κύπρου, ο Σερραίος Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης. Μπορεί ν’ ακούγεται κλισέ, αλλά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στον Άγιο Ιλαρίωνα (στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου) κατά τη δεύτερη μέρα της τουρκικής εισβολής, η οποία ήρθε ως “ειρηνευτική δύναμη για την προστασία του ισλαμικού στοιχείου” (τροφή για σκέψη για όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας σήμερα). Έπεσε, ενώ θα οδηγούσε τους στρατιώτες του στη νίκη, εάν οι καταδρομείς του...