Τα πιο βίαια αγοράκια φαίνονται, τα πιο αυτάρεσκα κι αυτά που δεν έχουν μάθει το όχι, επίσης φαίνονται. Η οικογένεια και το σχολείο έχουν πολλή δουλειά.
"Παιδιά είναι, μωρέ! Θα χτυπηθούν, θα πλακωθούν, θα βριστούν, μετά όμως θα είναι φίλοι πάλι!", είπε ο κακομοίρης. Και θυμάμαι πόσο νευρίασε ο πατέρας μου. Πόσο προσπαθούσε να εξηγήσει ότι το "παιδιά είναι, μωρέ" οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε παραβατική συμπεριφορά και σε φυλακές.
Από τις γιαγιάδες μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ειδικά από αυτές των μικρών χωριών, που τελείωσαν με το ζόρι την τρίτη Δημοτικού. Όπως η γιαγιά ενός μικρού υπερκινητικού και περίεργου για όλα ζιζανίου, που την τρέλαινε με ερωτήσεις. Το ότι έζησε όλη της τη ζωή σ' ένα χωριουδάκι στην εξοχή, μπορεί να μην τον βοήθησε στο να λύνει εξισώσεις ή να παίζει στα δάκτυλα τη Φυσική και τη Γλώσσα, αλλά του χάρισε άλλα δώρα. Ήξερε τα πιο σημαντικά για να είναι όμορφη η ζωή ενός μικρού εγγονού, όσο ζιζάνιο κι αν ήταν.
Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας - Αιγύπτου: Λαμβάνοντας ως υπόθεση εργασίας ότι η κριτική του Νίκου Κοτζιά κατά της συμφωνίας είναι ορθή και ακριβής, η ερώτηση στην οποία προσπαθεί να απαντήσει αυτό το άρθρο είναι μόνο μια: και λοιπόν; η συμφωνία είναι επιβλαβής για τα ελληνικά συμφέροντα; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί, ασφαλώς, με όσα υποστηρίζει ο Νίκος Κοτζιάς αλλά με όσα δε γράφει (αν και τα γνωρίζει καλύτερα από όλους, του γράφοντος μη εξαιρουμένου). Άρθρο του Κωνσταντίνου Παρίσση.
Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που η Τουρκία άρχισε να ενοχλεί τους πάντες στη Μεσόγειο και να αυτοαπομονώνεται. Κι αν η Τουρκία κατάφερε πράγματι να πετύχει ευκαιριακές νίκες εκμεταλλευόμενη τα κενά και τις ανεπάρκειες όλων των υπολοίπων παικτών, όλα δείχνουν ότι το παιχνίδι της αυτό φτάνει στο τέλος του. Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι με τις παράλογες και παράνομες φαντασιώσεις της φέρνει σε δύσκολη θέση ακόμη κι εκείνους που θα ήθελαν να τη βοηθήσουν. Είναι κυρίως ότι προκάλεσε την τύχη της περισσότερο από ό,τι δικαιολογούν και μπορούν να υποστηρίξουν οι δυνάμεις της. Γράφει ο Κωνσταντίνος Παρίσσης.
Τα πιθανά αρνητικά σενάρια εξέλιξης της οικονομικής κρίσης λόγω του κορωνοϊού COVID-19 είναι κυριολεκτικά άπειρα και όριο έχουν μόνο την ανθρώπινη φαντασία. Αντιθέτως, τα πιθανά θετικά σενάρια είναι πεπερασμένα και μετρήσιμα. Στο άρθρο αυτό εξετάζουμε το σενάριο για την ελληνική οικονομία "αν όλα πάνε καλά", και μεταξύ των άλλων τι μπορεί να σημαίνει "καλά" σε ρεαλιστικό πλαίσιο.
Αναζητούμε απάντηση στο ερώτημα πότε θα λήξει η καραντίνα με βάση τα μέχρι στιγμής επιδημιολογικά δεδομένα, όπως παρουσιάζονται από επίσημες πηγές.
Ένα από τα ισχυρά στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία το οποίο, είμαι βέβαιος, η Κυβέρνηση έχει σίγουρα σκεφτεί να χρησιμοποιήσει κατά των Δικηγόρων για να δικαιολογήσει τη σημερινή στάση της, ακόμη κι αν δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα, είναι ότι δήθεν "οι Δικηγόροι έχουν λεφτά". Βάσει αυτού, ακόμη κι να δεν το ομολογεί ανοιχτά, άφησε το σύνολο των Δικηγόρων της χώρας στο στο έλεος του Θεού, εξαιρώντας τους από το έκτακτο βοήθημα των 800€, ενώ είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να παράξουν εισόδημα όσο διαρκεί η καραντίνα.
Οι γονείς μας παλεύουν, όπως όλοι οι γονείς, μόνοι. Μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο, σε μια προσπάθεια να πάρουν κουράγιο, να τιθασεύσουν τον φόβο του θανάτου, που πιστεύουμε ότι κουβαλούν ως σταυρό αυτές οι ηλικίες. Μα αντί να φοβούνται, προσπαθούν να βοηθήσουν εμάς, να αποπροσανατολίσουν τις τύψεις που νιώθουμε, επειδή δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε περισσότερο. … ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΜΑΜΑ…!! Διαβάστε Περισσότερα »
Αυτός ο τόσος δα και τόσο παντοδύναμος ιός έβαλε τα πράγματα σε άλλη διάσταση, μάλλον τα έβαλε στη σωστή τους διάσταση. Χαμογελάς πικρά, όταν σκέφτεσαι ότι είμαστε όλοι πλασμένοι τόσο τραγικά ίδιοι, τόσο τραγικά ΙΣΟΙ απέναντι στη φύση, όλοι μας, πλούσιοι, φτωχοί, δυνατοί, αδύνατοι, διάσημοι, άσημοι, ξενοδόχοι, άστεγοι. Το DNA μας πλασμένο ίδιο, όταν αφελώς χτίζουμε κι όταν τραγικά ικετεύουμε τουλάχιστον να ζήσουμε, καθώς σωριάζεται χάμω αυτό που χτίσαμε.
Θα ήμουν ο πιο φανατικός πασιφιστής αν ζούσαμε σε ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Όμως εδώ που βρισκόμαστε, όπως και σε κάθε άλλη χώρα που συνορεύει με γείτονες σαν τους δικούς μας, ο πατριωτισμός δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση, και μάλιστα πρωτίστως κοινωνική. Τέτοια που δε δικαιούσαι να επικαλείσαι Αρχές, οποιεσδήποτε ανθρωπιστικές Αρχές και Αξίες, αν δε συμμετέχεις στην Άμυνα. Εδώ, πατριωτισμός σημαίνει επιβίωση.
Θα ήμουν ο πιο φανατικός πασιφιστής αν ζούσαμε σε ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Όμως εδώ που βρισκόμαστε, όπως και σε κάθε άλλη χώρα που συνορεύει με γείτονες σαν τους δικούς μας, ο πατριωτισμός δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση, και μάλιστα πρωτίστως κοινωνική. Τέτοια που δε δικαιούσαι να επικαλείσαι Αρχές, οποιεσδήποτε ανθρωπιστικές Αρχές και Αξίες, αν δε συμμετέχεις στην Άμυνα. Εδώ, πατριωτισμός σημαίνει επιβίωση.
Πώς αντιδράς όταν ο νόμος σου δίνει το δικαίωμα να χτίσεις άλλες δυο μεζονέτες στον ακάλυπτο εφόσον συμφωνήσεις τα ακριβή όρια του οικοπέδου με τους γείτονες, αλλά ένας από αυτούς δεν αναγνωρίζει καν το νόμο, δεν μπορείς να προσφύγεις εναντίον του στο Δικαστήριο γιατί πρέπει πρώτα να συμφωνήσει ακόμη και γι’ αυτό, στις 6 το πρωί μπαίνει στο οικόπεδό σου ο μηχανικός του για να μετρήσει το ακίνητό σου συνοδευόμενος από μπράβους, και αστυνομία δεν υπάρχει;
Στο νέο άρθρο του ο Κωνσταντίνος Παρίσσης οριοθετεί το στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδας, εστιάζοντας στα ζητήματα εκείνα που καθορίζουν ρεαλιστικά τα εμπόδια που καλείται η χώρα να υπερβεί αν θέλει να διασφαλίσει την ειρήνη διατηρώντας ταυτόχρονα την ακεραιότητά της. Καταδεικνύει γιατί για μια ειρηνική χώρα, όπως η Ελλάδα, που έχει απέναντί της μια επεκτατική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν υπάρχει καμμιά άλλη επιλογή από το να ενισχύει, διαρκώς και στο μέγιστο βαθμό, την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεών της. Και τέλος, εξηγεί για ποιον λόγο η ανάγκη ενίσχυσης της αποτροπής είναι σήμερα πιο επείγουσα από ποτέ.
Τελικά, ταυτοποιήθηκε και ο διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς Κύπρου, ο Σερραίος Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης. Μπορεί ν’ ακούγεται κλισέ, αλλά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στον Άγιο Ιλαρίωνα (στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου) κατά τη δεύτερη μέρα της τουρκικής εισβολής, η οποία ήρθε ως “ειρηνευτική δύναμη για την προστασία του ισλαμικού στοιχείου” (τροφή για σκέψη … Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά… Διαβάστε Περισσότερα »
Του Αγίου Αντωνίου σήμερα κι όλοι οι Αντώνηδες έχουν την τιμητική τους. Δεν ξέρω, όμως, γιατί, αλλά κάθε τέτοια μέρα μού ‘ρχονται στο νου δύο Αντώνηδες. ο πρώτος είναι ο Αντωνάκης απ’ το “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”. Ο ντόμπρος και λιγομίλητος Αντωνάκης, με τον φίλο του τον στρατηγό, που τα λέει “τσεκουράτα” … Ο κυρ-Αντώνης κι ο Κοκοβίκος Διαβάστε Περισσότερα »
Θυμάμαι ήμουν φοιτητής (μπορεί κι όχι), ήταν νύχτα κι ο Βαρδάρης φύσαγε τόσο δυνατά, που έφτανε μέχρι τα παλιά Λαδάδικα. Ήμουν σ’ ένα μαγαζί, με πίστα από φώσφορο, όπου χόρευε τη ζεμπεκιά του -ως άλλος Ζορμπάς- ο Άμλετ της Σελήνης. Μαζί του, χτυπώντας παλαμάκια, ήταν κάτι φιλαράκια καλά, που μου κρατούσαν πολλά “δύσκολα” βράδια παρέα, … Ο κυρ-Θάνος δεν πέθανε… Διαβάστε Περισσότερα »
Tο παρακάτω κείμενο αφορά το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας, που με κάποιο τρόπο πρέπει να έρθουν σε επαφή με οποιοδήποτε ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, για να πάρουν λεφτά ή να καταθέσουν σε διαγωνισμό ή για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες στην καλύτερη. Δε θα αναφερθώ σε καμία υπηρεσία, δεν πρόκειται να απευθύνω καμία κατηγορία, … ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, ΚΥΡΙΕ ΥΠΑΛΛΗΛΕ…! Διαβάστε Περισσότερα »
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, μέσα στην απύθμενη σοφία τους, δημιούργησαν μύθους, περνώντας μηνύματα κι ιδέες και μερικές φορές προφητείες, οι οποίες (σαν του Νοστράδαμου) γίνονται κατανοητές εκ των υστέρων. Έτσι συνέβη και με τον Γηρυόνη, ο οποίος πλήρωσε την απληστία του βασιλιά Ευρυσθέα, γεγονός που ήταν αρκετό να σώσει το όνομά του στην αιωνιότητα και … Ο ΓΗΡΥΟΝΗΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ Διαβάστε Περισσότερα »
Ήταν Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου 1973. Ήμουν 1 έτους και κάτι ψιλών. Τα δίδυμα αδέλφια μου μόνο κάτι ψιλών. Ο πατέρας μου δεν είχε plasma 32’ τηλεόραση ούτε Internet ούτε Facebook, αλλά εκεί στην ασφάλεια της επαρχιακής πόλης, που ζούσαμε, άκουγε τον απόηχο του παλμού της πρωτεύουσας. Το «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» δονούσε την ατμόσφαιρα εκείνο τον … ΠΑΤΡΙΔΑ, ΦΟΒΑΜΑΙ…! ΑΚΟΜΑ ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ…!!! Διαβάστε Περισσότερα »
Το σκετσάκι με το silly walk θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ευφυές. Βέβαια, ποια σχέση έχουν οι κινήσεις αυτές των Monty Pythons με τον πόλεμο, είναι ένα θέμα προς συζήτηση (δεν πείθει το shell shock, δεν ήταν άλλωστε αυτή η πρόθεση της παρέας του Τζον Κλιζ), όμως η όλη σύλληψη, αν το δει κανείς εντελώς … Γιατί μπορούν… Διαβάστε Περισσότερα »
ΕΚΛΟΓΕΣ Ιουλίου 2019: 200 κόμματα, 20 συμμετοχές, 2 επιλογές Σύμφωνα με τη Wikipedia, στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα περισσότερα από διακόσια (200) κόμματα, τα περισσότερα εκ των οποίων ιδρύθηκαν μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Βέβαια, το ορθό θα ήταν να αναφερθούμε στα στοιχεία του Αρείου Πάγου για το πόσα κόμματα έχουν νομίμως ιδρυθεί και αναγνωριστεί, … 200 ΚΟΜΜΑΤΑ, 20 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 2 ΕΠΙΛΟΓΕΣ Διαβάστε Περισσότερα »
Προσωπικά υπερήφανος για τον Αντετοκούμπο δεν είμαι. Και δεν μπορεί να είναι κανείς…!! Χαρούμενος για την επιτυχία του, ναι!! Αν φυσικά δεν υπάρχει φθόνος ή κόμπλεξ. Μόνο χαρούμενος..!! Όχι υπερήφανος. Περήφανη είναι η οικογένειά του, ο πατέρας του από ψηλά κι οι λίγοι φίλοι του. Απ’ τους υπόλοιπους, δεν έχει δικαίωμα να είναι περήφανος κάποιος, … ΜVGreek Διαβάστε Περισσότερα »
Από τα γεγονότα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος, εκείνο που πάντα μου προξενούσε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Εμφύλιος του 1823. Δεν μπορούσα να καταλάβω με ποια λογική οι επαναστατημένοι Έλληνες στράφηκαν ο ένας κατά του άλλου ενόσω ακόμα δεν είχαν διασφαλίσει πραγματικά ούτε μια σπιθαμή εδάφους, και πώς βρήκαν το κουράγιο, σε μια από … ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΗ; Διαβάστε Περισσότερα »
Το πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι, αφενός ότι νομίζει πως δεν καταλαβαίνουμε, είτε σε ό,τι αφορά τις θέσεις του για κρίσιμα ζητήματα στα οποία ενεργεί ενάντια στη βούληση του Λαού (και αυτός, όπως ο Τσίπρας), είτε σε ό,τι αφορά τις επιλογές προσώπων σε σημαντικές θέσεις, και από την άλλη - και κυρίως - ότι δείχνει να μη νιώθει, να μην καταλαβαίνει ο ίδιος τι σημαίνει κρίση για τον μέσο πολίτη, όχι στους αριθμούς αλλά στην ουσία της. Ίσως βέβαια να τον αδικώ, και απλώς να μην τον νοιάζει.
Ο Μικρός ήταν μαθητής Δημοτικού. Του άρεσε το σχολείο, αλλά περισσότερο λάτρευε τα διαλείμματα, όπως όλα τα παιδιά. Λάτρευε, επίσης, τον πατέρα του, τον είχε ψηλά, όπως όλα τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία. Λάτρευε να τον βλέπει στο τέλος των μαθημάτων, λάτρευε να του αφηγείται ιστορίες μικρές κι ασήμαντες, αλλά τόσο μεγάλες και σημαντικές … ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΟΥ; Διαβάστε Περισσότερα »
Ήταν 30 του Μάρτη πριν αρκετά χρόνια. Πρωί. Παγωνιά και αγιάζι πλάκωνε τη διάθεση των μελλοθάνατων και το καμιόνι που τους μετέφερε, είχε ξεκινήσει για να τους πάει -ως άλλη βάρκα- στην Αχερουσία τους. “-Που πάμε, Νίκο? -Βόλτα, για καθαρό αέρα”.Και το καμιόνι συνέχισε την πορεία του. Αργά, γιατί ο δρόμος γλυστρούσε. Γρήγορα, όμως, για … Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο Διαβάστε Περισσότερα »
Η ράτσα μας έχει πλούτο.Θέλουμε δε θέλουμε, θέλουνε δε θέλουνε, κουβαλάμε στις φλέβες μας το “μολών λαβέ” και το “ή ταν ή επί τας” των Σπαρτιατών.Κουβαλάμε το σπαθί του Φιλίππου και του γιου του, τους Ακρίτες και τον Διγενή στα μαρμαρένια αλώνια. Κουβαλάμε τον Χάρο που τον νίκησε. Κουβαλάμε στις φλέβες μας τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, … ΤΗ ΡΑΤΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Διαβάστε Περισσότερα »
Όλα τα άρθρα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών τους, οι οποίοι και φέρουν την όποια και μοναδική ευθύνη για τα γραφόμενα. Αν πιστεύετε ότι κάποια δημοσίευση προσβάλλει τα δικαιώματά σας, παρακαλούμε επικοινωνήστε αμέσως μαζί μας.
© 2017-2020 acontrario.gr
Με την επιφύλαξη όλων των λοιπών δικαιωμάτων των αρθρογράφων, επιτρέπεται η αναδημοσίευση όλων των άρθρων με αναφορά στην πηγή.