IVVACCINATI VS AQUA-MAN

Έγινε τελικά η πρώτη δόση. Και φυσικά ξέρω ότι για την υπόλοιπη ανθρωπότητα ισχύει αυτό που λένε για τη φοράδα και το τι έκανε στο αλώνι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πιάνω το κινητό με το εμβολιασμένο χέρι. Σε 5 δεύτερα ακούστηκε ένας ηλεκτρονικός σύντομος ήχος και αμέσως φάνηκε το 5G στο σήμα. Οκ, η ενεργοποίηση έγινε. Το τσιπ μπήκε στο σώμα. Εκπέμπω! Μια χαρά, όλα πήγαν τέλεια. Πώς τυχαίνει όμως λίγο μετά, πιάνω με το άλλο χέρι το κινητό. Το σήμα έφυγε, ξαναγύρισε το 4G. Απογοήτευση. Κάτι συμβαίνει. Δεν εκπέμπω απ' τη δεξιά πλευρά. Πρόβλημα, λοιπόν. Τι γίνεται τώρα;

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ…

Ήταν Μ. Δευτέρα κι η κυρα-Μαρία ετοιμαζόταν να πάει στην εκκλησιά για την ακολουθία του Νυμφίου. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει κι ο ουρανός σκοτείνιασε αρκετά. «Μάνα, βρέχει. Θα πάω να πάρω με το αμάξι την Ελπίδα, για να μην περπατάει μέσα στη βροχή», είπε ο γιος της και τη χάιδεψε στον ώμο, σα να ‘θελε την άδειά της γι αυτό. «Να προσέχεις, αγόρι μου, άρχισε να βρέχει», του είπε κι άνοιξε μηχανικά την εξώπορτα. «Κώστα,...

ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Από τις γιαγιάδες μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ειδικά από αυτές των μικρών χωριών, που τελείωσαν με το ζόρι την τρίτη Δημοτικού. Όπως η γιαγιά ενός μικρού υπερκινητικού και περίεργου για όλα ζιζανίου, που την τρέλαινε με ερωτήσεις. Το ότι έζησε όλη της τη ζωή σ' ένα χωριουδάκι στην εξοχή, μπορεί να μην τον βοήθησε στο να λύνει εξισώσεις ή να παίζει στα δάκτυλα τη Φυσική και τη Γλώσσα, αλλά του χάρισε άλλα δώρα. Ήξερε τα πιο σημαντικά για να είναι όμορφη η ζωή ενός μικρού εγγονού, όσο ζιζάνιο κι αν ήταν.

The IVVACCINATI

Τελικά, vaccination completed. Με την προτεραιότητα στους εκπαιδευτικούς, έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό για εμβολιασμό στις τάδε του μηνός, τάδε ώρα. Φίρμα εμβολίου: Pfizer. “Ωραία”, σκέφτομαι. “Τη γλύτωσα τη θρόμβωση” κι ένας αέρας ευφυίας χάιδεψε το μέτωπό μου. Το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό. Θα προλάβαινα να κάνω κι άλλες πολλές ακόμα αναρτήσεις για τη φύση. Με τα πολλά φτάνει η τάδε μέρα. Μπαίνω στο εμβολιαστικό κέντρο. “Καλημέρα σας”, με υποδέχεται η ευειδής νοσηλεύτρια ευγενέστατα και το...

Όχι, δεν είσαι DJ

Ο Disk Jockey της πλάκας είναι η κατηγορία που έχει κυριαρχήσει στο - άλλοτε, δυστυχώς - κραταιό επάγγελμα στην Ελλάδα. Ο DJ της πλάκας πλέον καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς (όσης τελοσπάντων απέμεινε) σε έναν χώρο στον οποίο το να "παίζεις μουσική" δεν ήταν απλώς επάγγελμα, ήταν πραγματική τέχνη. Το χειρότερο όλων, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, είναι ότι στις μέρες μας πληρώνεται το ίδιο ακριβά με έναν πραγματικό επαγγελματία κάθε άσχετος που αγόρασε ένα laptop, το φόρτωσε με 2-3 χιλιάδες πειρατικά mp3 και κάνει τον καμπόσο χαϊδεύοντας χωρίς λόγο τα κουμπάκια της κονσόλας. Πώς ξεχωρίζει ο επαγγελματίας DJ από τον DJ της πλάκας;

Μια γιαγιά κι έναν καιρό ήταν η Φρίντα Κάλο…

Αεροδρόμιο SKG (= Θεσσαλονίκης, αλλά παραπέμπει στο JFK και αποκτά περισσότερο γκλάμουρ) μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Περιμένοντας καθισμένος την αναγγελία πτήσης, χαζεύω το κινητό. Δίπλα μου μια συμπαθέστατη γιαγιά, ιδιαίτερα εξωστρεφής -όπως έδειξε η συνέχεια- εβδομηκονταπεντούτις (που θα ‘λεγε και ο Παπαδιαμάντης) και βάλε, περιμένει κι αυτή μόνη της για τον ίδιο λόγο. Αισθάνομαι από τη γλώσσα του σώματός της την ανάγκη της να πιάσει κουβέντα, κάτι που πετυχαίνει χωρίς πολλή σκέψη: -Ρόδο πάτε, με...

ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 1956

Οι μεγάλοι συνήθως φυλάνε σ’ ένα σεντούκι βαθιά στην ψυχή τις δικές τους απώλειες. Κλειδωμένες, για να μην τις ενοχλεί κανείς στον νήδυμο ύπνο τους. Είχαν κι αυτοί κάποτε τους δικούς τους γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, θείες και θείους, που από καιρό πια έχουν φύγει. Είχαν κι αυτοί τις δικές τους στιγμές ως παιδιά, που χωμένα σε κάποια μεγάλη αγκαλιά είχαν μόνη έγνοια το γλυκό που τους ετοίμαζαν οι γιαγιάδες, που έβαζαν μέσα εκτός απ’ τα...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, ΚΥΡΙΕ ΥΠΑΛΛΗΛΕ…!

Tο παρακάτω κείμενο αφορά το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας, που με κάποιο τρόπο πρέπει να έρθουν σε επαφή με οποιοδήποτε ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, για να πάρουν λεφτά ή να καταθέσουν σε διαγωνισμό ή για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες στην καλύτερη. Δε θα αναφερθώ σε καμία υπηρεσία, δεν πρόκειται να απευθύνω καμία κατηγορία, απλά καταθέτω αυτό το βιωματικό άρθρο, για να σας κάνω τουλάχιστον να γελάσετε, αφού το κλάμα δείχνει απόγνωση και από...

Του Έρωτα και του Θανάτου

Όταν ακούω για μεγάλους έρωτες κι αγάπες που άντεξαν στο χρόνο, σκέφτομαι δύο ηλικιωμένους, τους πιο νέους ηλικιωμένους που έχω δει ποτέ. Εκείνη αποπνέει Αρσάκειο και κομψότητα, πάντα με ένα ταγιέρ λίγο παλιομοδίτικο -αλλά κλασικό και σικάτο- και παπούτσια που θυμίζουν εκείνα του χορού. Μόνη πολυτέλεια επάνω της κάτι ασημένια σκουλαρίκια και ένα κολιέ με μαργαριτάρια, ίσως απ’ το γάμο της. Εκείνος, ευθυτενής, επίσης αρχοντικός, ντυνόταν όσο μπορούσε πιο ωραία, για να ταιριάξει το γιλέκο...

“ΚΥΡΙΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ”

Πέρσι, τέτοια εποχή, στο Λονδίνο είχε πιάσει φωτιά σε ένα πολυόροφο κτήριο. Πύργος Γκρένφελ (Grenfell Tower) λεγόταν. Το κτήριο ήταν παλιό, με πολλά εύφλεκτα υλικά και γεμάτο κόσμο. Τα τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να βγάζουν έκτακτα δελτία κι εγώ μέσα από το σπίτι μας, βλέποντας την τεράστια φωτιά να κατατρώει τα πάντα, κατάλαβα αμέσως ότι ο δικός μου άνθρωπος, ο Ίθαν, αξιωματικός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Λονδίνου, ήταν εκεί και πάλευε μαζί της! Αλλά ήθελα επιβεβαίωση....

ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ

Αν και οι περισσότερες “Καθαρές Δευτέρες” ( κατ’ ευφημισμόν καθαρές, αφού γινόμασταν χάλια) είναι συνυφασμένες με το πέταγμα του χαρταετού σε οικογενειακές αποδράσεις σε μη-αστικούς χώρους, γεμάτους φως και φύση, εντούτοις κάποια απ’ αυτές -κάπου εκεί στα μαγικά 80’s- ήταν λίγο πιο έντονη στη μνήμη και πιο προσωπική, όσο προσωπική μπορεί να είναι η δράση ενός δεκάχρονου παιδιού στην επαρχία της εποχής. Η ιστορία αρχίζει κάπου εκεί πίσω απ’ το ηρωικό 5ο Λύκειο (τότε 5ο...

I SEE HTIR…!

Αυτό με τους γείτονες έχει παραγίνει..!!! Ακούς τον Ερντογάν, δεν του αρέσει, λέει, η συνθήκη της Λωζάνης (θα μπορούσαμε να δούμε και των Σεβρών, αν είναι, αν και θα ‘χει πάλι αντιρρήσεις). Ακούς τον άλλο, τον ανεκδιήγητο της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, που δε θυμάμαι τ’ όνομά του, να λέει “θα έρθω το 2019 να σας τα πάω όλα”. Και μετά ακούς τον δικό μας, τον ατρόμητο ΟΥΚά, Αλεξιπτωτιστή, Βατραχάνθρωπο, Πεζοναύτη, Ζορρό, Τζον-Τζον (ανάλογα με...

BARCODE

Όταν αφήνεις καλό μπουρμπουάρ, τότε γίνεσαι φίλος του μπάρμαν. Κι όταν είσαι φίλος του μπάρμαν, μαθαίνεις -συνήθως χωρίς να το θες- πολλές ιστορίες πολλών ανθρώπων. Και κάπως έτσι έγινε ένα σχετικά ζεστό φθινοπωρινό βράδυ, όπως είναι όλα τα βράδια του Οκτώβρη στη Ρόδο, όπου τα απόνερα του καλοκαιριού πλημμυρίζουν τις αισθήσεις κάθε φορά που θα αντιμετωπίσεις τη νύχτα στην παλιά πόλη της. Σ’ ένα μπαρ, δίπλα σε ελληνιστικά απομεινάρια, τα ίδια εδώ και εκατοντάδες χρόνια,...

Στο Γαλατικό χωριό

Από τις ειδήσεις που ειλικρινά με στενοχωρούν…!! Τόση ασυνειδησία…; Την παραθέτω αυτούσια χωρίς άλλα σχόλια: Ήταν περίπου 12:30 μ.μ., όταν στα φανάρια της καθόδου στην Άννης Μαρίας (κεντρική οδός της Ρόδου) ασυνείδητος οδηγός λευκού οχήματος μικρού κυβισμού, μάρκας Yaris, κατευθυνόμενος προς τη Λεωφόρο Ρόδου-Λίνδου, σταμάτησε χωρίς προειδοποίηση και εν ώρα αιχμής στην πορτοκαλί ένδειξη του φωτεινού σηματοδότη. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του αλλοδαπού, που «εργαζόταν» στο εν λόγω φανάρι, στο παρά ένα απεφεύχθη σφοδρότατη σύγκρουση,...

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΗ ΜΑΓΙΟΡΚΑ*

Μια δίγλωσση (ελληνογερμανίδα) νεαρή Αθηναία με σπουδές Ιστορίας και Αρχαιολογίας και ισπανικό μεταπτυχιακό τίτλο, κατάφερε αυτό που ήθελε. Δηλαδή να βρει δουλειά στην Ισπανία στον τομέα του τουρισμού. Αν και με ελάχιστη σχετική εμπειρία, προσλήφθηκε πριν ένα μήνα σαν front desk manager σε πολυτελές ξενοδοχείο στην πρωτεύουσα της Μαγιόρκας, που είναι νησί του αυτόνομου ισπανικού νησιώτικου συμπλέγματος των Βαλεαρίδων. Προΐσταται «ασκουμένων», δηλαδή φοιτητών τουριστικών επαγγελμάτων διαφόρων ευρωπαϊκών Σχολών και εθνικοτήτων. Υποθέτω ότι αυτή η μορφή...

ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΕΥΓΕΝΩΝ

Είναι πια πολλά τα χρόνια που εργάζομαι στην «Εξυπηρέτηση Πελατών» και η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα μαθαίνω και από κάτι καινούργιο για τους ανθρώπους. Άλλοτε κάτι που θα με εκπλήξει, κάτι που θα με λυπήσει, κάτι που θα με κάνει να σκεφτώ κάτι παραπάνω. Έχει υπάρξει πολύ «μεγάλο σχολείο» για εμένα και νομίζω πως πλέον από την πρώτη κιόλας «καλημέρα» (πολλές φορές ούτε καν αυτή) μπορώ να καταλάβω τι θα επακολουθήσει στη διάθεση και...

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΟ RIO DE JANEIRO

Το 2006 ήταν η δεύτερη χρονιά μου στο εξωτερικό. Είχα γνωρίσει ήδη και άλλες μουρλές σαν κι έμενα κι είχαμε φτιάξει μια πολύ ωραία παρέα φρενοκομείου από 4-5 τσαπερδόνες κι από 4-5 διαφορετικές εθνικότητες. Μικρές ήμασταν,τρελές ήμασταν, λεφτά είχαμε, οπότε μας ήρθε η ιδέα να πάμε στο καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο – και πήγαμε! Αν θες πραγματικά να ξεσαλώσεις χωρίς να σε παρεξηγήσει κανείς, το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο είναι το καλύτερο μέρος. Κι...