Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας - Αιγύπτου: Λαμβάνοντας ως υπόθεση εργασίας ότι η κριτική του Νίκου Κοτζιά κατά της συμφωνίας είναι ορθή και ακριβής, η ερώτηση στην οποία προσπαθεί να απαντήσει αυτό το άρθρο είναι μόνο μια: και λοιπόν; η συμφωνία είναι επιβλαβής για τα ελληνικά συμφέροντα; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί, ασφαλώς, με όσα υποστηρίζει ο Νίκος Κοτζιάς αλλά με όσα δε γράφει (αν και τα γνωρίζει καλύτερα από όλους, του γράφοντος μη εξαιρουμένου). Άρθρο του Κωνσταντίνου Παρίσση.
Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που η Τουρκία άρχισε να ενοχλεί τους πάντες στη Μεσόγειο και να αυτοαπομονώνεται. Κι αν η Τουρκία κατάφερε πράγματι να πετύχει ευκαιριακές νίκες εκμεταλλευόμενη τα κενά και τις ανεπάρκειες όλων των υπολοίπων παικτών, όλα δείχνουν ότι το παιχνίδι της αυτό φτάνει στο τέλος του. Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι με τις παράλογες και παράνομες φαντασιώσεις της φέρνει σε δύσκολη θέση ακόμη κι εκείνους που θα ήθελαν να τη βοηθήσουν. Είναι κυρίως ότι προκάλεσε την τύχη της περισσότερο από ό,τι δικαιολογούν και μπορούν να υποστηρίξουν οι δυνάμεις της. Γράφει ο Κωνσταντίνος Παρίσσης.
Θα ήμουν ο πιο φανατικός πασιφιστής αν ζούσαμε σε ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Όμως εδώ που βρισκόμαστε, όπως και σε κάθε άλλη χώρα που συνορεύει με γείτονες σαν τους δικούς μας, ο πατριωτισμός δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση, και μάλιστα πρωτίστως κοινωνική. Τέτοια που δε δικαιούσαι να επικαλείσαι Αρχές, οποιεσδήποτε ανθρωπιστικές Αρχές και Αξίες, αν δε συμμετέχεις στην Άμυνα. Εδώ, πατριωτισμός σημαίνει επιβίωση.
Θα ήμουν ο πιο φανατικός πασιφιστής αν ζούσαμε σε ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού. Όμως εδώ που βρισκόμαστε, όπως και σε κάθε άλλη χώρα που συνορεύει με γείτονες σαν τους δικούς μας, ο πατριωτισμός δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση, και μάλιστα πρωτίστως κοινωνική. Τέτοια που δε δικαιούσαι να επικαλείσαι Αρχές, οποιεσδήποτε ανθρωπιστικές Αρχές και Αξίες, αν δε συμμετέχεις στην Άμυνα. Εδώ, πατριωτισμός σημαίνει επιβίωση.
Πώς αντιδράς όταν ο νόμος σου δίνει το δικαίωμα να χτίσεις άλλες δυο μεζονέτες στον ακάλυπτο εφόσον συμφωνήσεις τα ακριβή όρια του οικοπέδου με τους γείτονες, αλλά ένας από αυτούς δεν αναγνωρίζει καν το νόμο, δεν μπορείς να προσφύγεις εναντίον του στο Δικαστήριο γιατί πρέπει πρώτα να συμφωνήσει ακόμη και γι’ αυτό, στις 6 το πρωί μπαίνει στο οικόπεδό σου ο μηχανικός του για να μετρήσει το ακίνητό σου συνοδευόμενος από μπράβους, και αστυνομία δεν υπάρχει;
Στο νέο άρθρο του ο Κωνσταντίνος Παρίσσης οριοθετεί το στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδας, εστιάζοντας στα ζητήματα εκείνα που καθορίζουν ρεαλιστικά τα εμπόδια που καλείται η χώρα να υπερβεί αν θέλει να διασφαλίσει την ειρήνη διατηρώντας ταυτόχρονα την ακεραιότητά της. Καταδεικνύει γιατί για μια ειρηνική χώρα, όπως η Ελλάδα, που έχει απέναντί της μια επεκτατική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν υπάρχει καμμιά άλλη επιλογή από το να ενισχύει, διαρκώς και στο μέγιστο βαθμό, την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεών της. Και τέλος, εξηγεί για ποιον λόγο η ανάγκη ενίσχυσης της αποτροπής είναι σήμερα πιο επείγουσα από ποτέ.
Πολλοί πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι ένα πράγμα, που όταν το χρειάζεσαι ή όταν σου λείπει δεν έχεις παρά να πατήσεις ένα κουμπί, να γυρίσεις έναν διακόπτη και θα σου έρθει. Πιστεύουν επίσης ότι αν φύγει το κακό αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι οπωσδήποτε το καλύτερο. Δεν σκέφτονται ότι μπορεί μετά το κακό να έρθει το χειρότερο. Θεωρούν ότι η ιστορία είναι ένα βέλος, που οδηγεί πάντα ευθύγραμμα σε μια κατεύθυνση. Και ναι με...
