Για τα κακά της Ευρώπης, το έλλειμμα οράματος και ηγεσίας, τα έχουμε πει. Κι εγώ ο ίδιος, που αντιευρωπαϊστή δεν με λες, τα έχω γράψει. ΟΜΩΣ, επειδή το μέτρο – ως συνήθως – κινδυνεύει να χαθεί, να πούμε μερικά πράγματα ακόμα:
- Στον Έβρο σήμερα, μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό βρέθηκαν η προεδρος της Ευρ. Επιτροπής, ο Προεδρος του Ευρ. Συμβουλίου, ο προεδρος του Ευρ. Κοινοβουλίου. Και αυτό ήταν ένα σαφές μήνυμα συμπαράστασης. Ήδη κάποιες πρώτες δηλώσεις και κινήσεις στήριξης ξένων ηγετών έγιναν. Και θα ακολουθήσουν κι άλλες – είναι βέβαιο αυτό. Οι δηλώσεις του Ερντογάν και οι εικόνες από τον Έβρο κλόνισαν πολλούς. Και η αποφασιστική στάση της Ελλάδας συμπαρέσυρε και τους ξένους σε πιο θετική για εμάς στάση. Ακόμα και στη Γερμανία, που είχε την πιο αμήχανη αρχική στάση (για να το πω κομψά) τα ΜΜΕ της είναι υποστηρικτικά προς την Ελλάδα, πράγμα που νομοτελειακά θα συμπαρασύρει και την πολιτική ηγεσία. Ήδη φαίνεται να ξεκινάει μια αποκλιμάκωση και αυτό δεν είναι τυχαίο. Μακάρι να συνεχιστεί γιατί κυρίως εμάς συμφέρει να υπάρξει εκτόνωση της κατάστασης.
- Η ΕΕ είναι αργή, έχει αρρυθμίες, έχει πολλά θέματα, αλλά παραμένει για εμάς ένα πολύ σημαντικό (ίσως το σημαντικότερο) πολιτικό και διπλωματικό μας όπλο. Σε αυτούς προσφεύγουμε, από αυτούς ζητάμε στήριξη. Όχι η σημερινή κυβέρνηση, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες. Ακόμα και εκείνες που κάποτε ξεκίνησαν ως εχθρικές στην ΕΕ. Η όποια κριτική συνεπώς – απολύτως δικαιολογημένη εν μέρει – δεν πρέπει να περνάει τα όρια εκείνα που πυροβολούν τα πόδια μας και υπονομεύουν τα δικά μας συμφέροντα. Η περαιτέρω απαξίωση / αποδυνάμωση / περιθωριοποίηση μιας Ένωσης στην οποία μετέχουμε και που μας δίνει ισχύ, είναι επικίνδυνη για τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ πρωτίστως συμφέροντα.
- Υπάρχει αλήθεια κανείς που να πιστεύει ότι χωρίς τη στήριξη της ΕΕ – που πρώτος εγώ λέω ότι θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη – θα ήταν πιο εύκολη η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών; Θα ήταν καλύτερα χωρίς καθόλου FRONTEX; Χωρις τη δυνατοτητα μεταφοράς κάποιων μεταναστών σε άλλες χώρες; Χωρίς τα χρήματα της ΕΕ; Χωρίς την συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας (παρά τα λάθη της); Θα ήταν ευκολότερη η αντιμετώπιση του θέματος ως ελληνοτουρκικής και όχι ως ευρωτουρκικής διαμάχης; Σοβαρά μιλάμε τώρα; Μόνο ένας εντελώς ανερμάτιστος μπορεί να πιστεύει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς έχουμε γεμίσει με αρκετούς τέτοιους, άσχετους ή δημαγωγούς, που για να πάρουν ένα “λάικ” ή μία ψήφο πυροβολούν τα συμφέροντα της χώρας.
- Την αντιευρωπαϊκή υστερία τη ζήσαμε και πριν λίγα χρόνια στο πολιτικό καρακατσουλιό της “πλατειακής” αγανάκτησης. Με τις χυδαιότητες για γερμανοτσολιάδες, προδότες, κρεμάλες, Τσολάκογλου, «Νενέκους». Αυτές οι νοσηρές λογικές πρέπει να τελειώνουν. Από όλους. Καποιοι ούτε τότε καταλάβαιναν τι γίνεται, ούτε σήμερα καταλαβαίνουν. Κάποιοι άλλοι (ελπίζω ότι) κατάλαβαν στην πορεία πως οι υπερβολές της περιόδου εκείνης μόνο ζημιά έκαναν, σε πολλά επίπεδα. Όσοι στην πορεία ωρίμασαν, έστω βιαίως και με κόστος, αλλά κυρίως όσοι εξαρχής είχαν συναίσθηση ποιο είναι το συμφέρον της χώρας και στάθηκαν από την πρώτη στιγμή στη σωστή πλευρά, οφείλουν να το κάνουν και τώρα. Και να βάλουν με τη συμπεριφορά και το δημόσιο λόγο τους τα όρια που χρειάζεται προς κάθε κατεύθυνση. Ναι στην προστασία των συνόρων της χώρας. Καμμία υποχώρηση στον εκβιασμό του Σουλτάνου. Μήνυμα αποφασιστικότητας σε κάθε κατεύθυνση για να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι η Ελλάδα δεν παίζει. Προσήλωση στα γεωστρατηγικά συμφέροντα της χώρας που είναι η συμπόρευση μας με τη Δύση. Αλλά χωρίς λογικές όχλου και θερμοκέφαλους που ξερνάνε μίσος και γίνονται επικίνδυνοι. Το τελευταίο που χρειάζεται είναι οχλοκρατικές λογικές και αποσταθεροποίηση των συμμαχιών της χώρας. Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού και μια ανοησία μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
Όταν η κατάσταση αποφορτιστεί, αυτό που πρέπει να έχει μείνει πίσω είναι η περηφάνεια μιας χώρας που, όταν χρειάστηκε, προστάτευσε τα συμφέροντά της και σήκωσε ανάστημα σε έναν εκβιασμό. Όχι η τοξικότητα. Ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και μέτρο χρειάζεται. Όπως κάνουν τα σοβαρά έθνη στις κρίσιμες ώρες. Τέτοιες ζούμε, έτσι θα μετρηθούμε.
