Το 2006 ήταν η δεύτερη χρονιά μου στο εξωτερικό.
Είχα γνωρίσει ήδη και άλλες μουρλές σαν κι έμενα κι είχαμε φτιάξει μια πολύ ωραία παρέα φρενοκομείου από 4-5 τσαπερδόνες κι από 4-5 διαφορετικές εθνικότητες. Μικρές ήμασταν,τρελές ήμασταν, λεφτά είχαμε, οπότε μας ήρθε η ιδέα να πάμε στο καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο – και πήγαμε!
Αν θες πραγματικά να ξεσαλώσεις χωρίς να σε παρεξηγήσει κανείς, το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο είναι το καλύτερο μέρος. Κι εμείς πήγαμε όντως προετοιμασμένες για ξεσάλωμα. Άλλωστε, μπορεί να ήμασταν μικρές αλλά δεν ήμασταν και …ουρσουλίνες. Νυχτόβιες ήμασταν όλες μας. Χορεύτριες με βαρέα ένσημα μέσα σε δύσκολα μαγαζιά και πάνω στην καλύτερη μας φόρμα!
Μόνο που η κατάσταση που ανταμώσαμε με το που βγήκαμε από το αεροπλάνο παραήταν έξαλλη, ακόμα και για μας!
Δεν ξέρω αν έτσι συμβαίνει πάντα εκεί πέρα την περίοδο του καρναβαλιού ή εμείς πέσαμε στην περίπτωση, αλλά με το που άνοιξαν οι πόρτες της κεντρικής αίθουσας του αεροδρομίου έπεσε πάνω μας ένα σμήνος ανθρώπων.
Κάποιοι από αυτό το σμήνος ήταν μάλλον από θρησκευτικές οργανώσεις που φώναζαν σε όποιον τουρίστα έβλεπαν ότι Η Βραζιλία “δεν είναι οίκος ανοχής”. Πως δε θέλουν “άλλες πόρνες” στο σπίτι τους και πως καλά θα κάνουμε όλοι να ξαναμπούμε στα αεροπλάνα και να φύγουμε!
Οι περισσότεροι, ωστόσο, ήταν από μη κυβερνητικές οργανώσεις που μόλις σε έβλεπαν έπεφταν πάνω σου και σου έδιναν ενημερωτικά φυλλάδια για το τι πρέπει να προσέχεις στο μέρος που ήρθες. Μέσα σε ένα λεπτό είχαμε γεμίσει με φυλλάδια που μας προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο να κολλήσουμε AIDS η κάποιο άλλο αφροδίσιο νόσημα και για τον κίνδυνο να μας βιάσουν!!!
Πέρα από αυτά τα τόσο «χαρούμενα» φυλλάδια, μας μοίραζαν και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα πραγματάκια. Μέχρι να βγω έξω είχα βρεθεί να κρατάω μια τσάντα με καμιά δεκάρια σπρέι πιπεριού για να «προστατέψω τον εαυτό μου» από ενδεχόμενες επιθέσεις βιαστών. Άλλη μια τσάντα με καρτέλες χαπιών της επόμενης μέρας για να «προστατέψω τον εαυτό μου» από ενδεχόμενες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Και τέλος, άλλη μια τσάντα, μια τεράστια τσάντα, γεμάτη με προφυλακτικά. Ειδικά τα προφυλακτικά τα έδιναν με την σέσουλα, και ειδικά στις γυναίκες!!! Όπου έβλεπαν γυναίκα τουρίστρια έπεφταν αμέσως πάνω της 2-3 άνθρωποι των ΜΚΟ και της έδιναν πλαστικές τσάντες γεμάτες με κουτάκια προφυλακτικά. «Προστατέψου», έλεγαν, «μην περιμένεις από τον άντρα να έχει προφύλαξη. Έχε εσύ τα προφυλακτικά για να του τα δώσεις».
Ήταν τόσα πολλά τα προφυλακτικά που μας έδωσαν που ακόμα και πορνοστάρ να ήμασταν και να παίρναμε μέρος σε φεστιβάλ ομαδικών οργίων, μέσα στο διάστημα των 5 ήμερων που θα καθόμασταν εκεί ήταν αδύνατον να τα καταναλώσουμε!
Μέτα από μια τέτοια υποδοχή,είχαμε πάθει όλες πλάκα…
Μια φίλη, μια καλή φίλη που έφυγε άδικα από την ζωή, η Ζενια, κρατώντας με το ζόρι όλα όσα της είχαν δώσει, γύρισε κάποια στιγμή και μας είπε στις υπόλοιπες «έξω από το αεροδρόμιο πρέπει να γίνεται χαμός. Πρέπει να το κάνουν όλοι με όλους. Στους δρόμους, στα αυτοκίνητα, στα τρένα, πάνω στα δέντρα, παντού!»
Και πραγματικά κάπως έτσι ήταν τα πράγματα!
Το σεξ στο καρναβάλι του Ρίο Ντε Τζανέιρο είναι το Άλφα και το Ωμέγα. Το καρναβάλι του Ρίο είναι ένα ουσιαστικά ερωτικό γεγονός, ένα ερωτικό πάρτι, ό,τι κοντινότερο στα αρχαία Διονυσιακά όργια υπάρχει στον σύγχρονο κόσμο. Είναι καθαρά ένα υπερθέαμα του έρωτα και των αισθήσεων.
Ένα από τα βασικότερα πράγματα που το κάνει να ξεχωρίζει και να διαφέρει από όλα τα άλλα,είναι η πλήρης απελευθέρωση της σεξουαλικότητας, και των συμμετεχόντων άλλα και των θεατών! Σε οποιανδήποτε άλλη χώρα το καρναβάλι με τον τρόπο που γίνεται στην Βραζιλία θα ήταν ένα απαγορευμένο γεγονός. Η Σάμπα, τα καλλίγραμμα κορμιά, τα εντυπωσιακά φτερά, τα αστραφτερά άρματα κλπ είναι άπλα το περιτύλιγμα με το όπιο προσφέρεται το δώρο της ερωτικής αποχαλίνωσης.
Την εποχή του καρναβαλιού στο Ρίο μαζεύονται εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο με σκοπό την διασκέδαση χωρίς όρια και χωρίς αναστολές. Είναι ένα παγκόσμιο ραντεβού για σεξ. Ένα ερωτικό γλέντι παγκόσμιας εμβέλειας. Μοναδικό στο είδος του,εξαιρετικό στο στήσιμο του και εντυπωσιακό από κάθε άποψη!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η Αγγελική ζει στην Αγγλία. Όταν οι άλλοι κοιμούνται, εργάζεται. Κι όταν δεν εργάζεται, γράφει - ασταμάτητα: στο facebook, στους τοίχους, στις χαρτοπετσέτες, τώρα και στο aContrario.