Οι μεγάλοι συνήθως φυλάνε σ’ ένα σεντούκι βαθιά στην ψυχή τις δικές τους απώλειες. Κλειδωμένες, για να μην τις ενοχλεί κανείς στον νήδυμο ύπνο τους. Είχαν κι αυτοί κάποτε τους δικούς τους γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, θείες και θείους, που από καιρό πια έχουν φύγει. Είχαν κι αυτοί τις δικές τους στιγμές ως παιδιά, που χωμένα σε κάποια μεγάλη αγκαλιά είχαν μόνη έγνοια το γλυκό που τους ετοίμαζαν οι γιαγιάδες, που έβαζαν μέσα εκτός απ’ τα...