Η ιστορία, που ακολουθεί, είναι retro. Αφορά ένα νέο αγόρι που δοκιμάστηκε μέσα στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε πολλά, ταλαιπωρήθηκε, πείνασε, δέχθηκε σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, αλλά στο τέλος άντεξε και δικαιώθηκε, γιατί αφιέρωσε τη ζωή του σε λαβύρινθους του μυαλού, σε αναζήτηση πνευματικών ηδονών και μας χάρισε ως Γλώσσα, Έθνος και Φυλή αθάνατα αριστουργήματα, πλεγμένα μ’ εκείνες τις υπερβολικές, αλλά κατάλληλες και σωστές δόσεις ευαισθησίας, ευφυΐας και τάλαντου. Και όλα αυτά από...

“Κάθε πραγματικότης μού ήταν αποκρουστική”: θα μπορούσε κανείς να μιλά και να γράφει ώρες για τον Καρυωτάκη. Ίσως τον τραγικότερο των ποιητών μας. Ο Καρυωτάκης, εκτός απ’ το ότι είναι ο ίδιος μια τραγική φιγούρα, ανήκει και σε μια τραγική γενιά, σε μια τραγική δεκαετία, σε μια τραγική εποχή. Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς..!! Έχει μόλις προηγηθεί η Μικρασιατική καταστροφή, ο βίαιος εκπατρισμός χιλιάδων συνανθρώπων του, έχουν συντριβεί όλα τα εθνικά όνειρα όλων των συμπατριωτών του....

-Τι περιμένουμε στον καναπέ συναθροισμένοι; -Είν’ το Survivor να παίξει στην TV σήμερα. -Γιατί μέσα στο σπίτι μια τέτοια απραξία; Τι κάθοντ’ οι έρμοι οι γονείς και δε μας ομιλούνε; -Γιατί ο Ντάνος κι ο Σπαλιάρας θα ‘ρθουν σήμερα. -Γιατί η μαμά δεν ξάπλωσε και κάθεται στου οίκου τη μεγάλη πολυθρόνα, ανήσυχη, φορώντας τις πυτζάμες; -Γιατί ο Ντάνος κι ο Σπαλιάρας θα φτάσουν σήμερα. Κι η μαμά περιμένει να δει το αγώνισμά τους. Μάλιστα επήρε...

Η ιστορία, που ακολουθεί, είναι retro. Αφορά ένα νέο αγόρι που δοκιμάστηκε μέσα στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε πολλά, ταλαιπωρήθηκε, πείνασε, δέχθηκε σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, αλλά στο τέλος άντεξε και δικαιώθηκε, γιατί αφιέρωσε τη ζωή του σε λαβύρινθους του μυαλού, σε αναζήτηση πνευματικών ηδονών και μας χάρισε ως Γλώσσα, Έθνος και Φυλή αθάνατα αριστουργήματα, πλεγμένα μ’ εκείνες τις υπερβολικές, αλλά κατάλληλες και σωστές δόσεις ευαισθησίας, ευφυΐας και τάλαντου. Και όλα αυτά από...

Μια γυναίκα.. Μελαχρινή, συνεπέστατα μελαγχολική, συνεπέστατα μελανοντυμένη… Είναι και αυτοί οι ποιητές, οι ελάσσονες, αυτοί οι καταδικασμένοι να αναφέρονται στη σκιά και το περιθώριο των “ογκόλιθων” της εποχής τους, αυτοί που ελάχιστοι, πλέον, τους θυμούνται και ακόμα πιο λίγοι τους μνημονεύουν. Το ίδιο ισχύει και για τους ποιητές του μεσοπολέμου, μιας ρευστής και αβέβαιης περιόδου, κατά την οποία οι μεγάλες εθνικές προσδοκίες, γεννημένες από τις “ωδίνες’ των Βαλκανικών, εξανεμίστηκαν από τη θύελλα της Μικρασιατικής Καταστροφής. «Εποχές στοιχειωμένες, καιροί που...