ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Όταν αφήνεις καλό μπουρμπουάρ, τότε γίνεσαι φίλος του μπάρμαν. Κι όταν είσαι φίλος του μπάρμαν, μαθαίνεις -συνήθως χωρίς να το θες- πολλές ιστορίες πολλών...

Από τις γιαγιάδες μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ειδικά από αυτές των μικρών χωριών, που τελείωσαν με το ζόρι την τρίτη Δημοτικού. Όπως η γιαγιά ενός μικρού υπερκινητικού και περίεργου για όλα ζιζανίου, που την τρέλαινε με ερωτήσεις. Το ότι έζησε όλη της τη ζωή σ' ένα χωριουδάκι στην εξοχή, μπορεί να μην τον βοήθησε στο να λύνει εξισώσεις ή να παίζει στα δάκτυλα τη Φυσική και τη Γλώσσα, αλλά του χάρισε άλλα δώρα. Ήξερε τα πιο σημαντικά για να είναι όμορφη η ζωή ενός μικρού εγγονού, όσο ζιζάνιο κι αν ήταν.

Αυτό με τους γείτονες έχει παραγίνει..!!! Ακούς τον Ερντογάν, δεν του αρέσει, λέει, η συνθήκη της Λωζάνης (θα μπορούσαμε να δούμε και των Σεβρών,...

Έγινε τελικά η πρώτη δόση. Και φυσικά ξέρω ότι για την υπόλοιπη ανθρωπότητα ισχύει αυτό που λένε για τη φοράδα και το τι έκανε στο αλώνι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πιάνω το κινητό με το εμβολιασμένο χέρι. Σε 5 δεύτερα ακούστηκε ένας ηλεκτρονικός σύντομος ήχος και αμέσως φάνηκε το 5G στο σήμα. Οκ, η ενεργοποίηση έγινε. Το τσιπ μπήκε στο σώμα. Εκπέμπω! Μια χαρά, όλα πήγαν τέλεια. Πώς τυχαίνει όμως λίγο μετά, πιάνω με το άλλο χέρι το κινητό. Το σήμα έφυγε, ξαναγύρισε το 4G. Απογοήτευση. Κάτι συμβαίνει. Δεν εκπέμπω απ' τη δεξιά πλευρά. Πρόβλημα, λοιπόν. Τι γίνεται τώρα;

Οι μεγάλοι συνήθως φυλάνε σ' ένα σεντούκι βαθιά στην ψυχή τις δικές τους απώλειες. Κλειδωμένες, για να μην τις ενοχλεί κανείς στον νήδυμο ύπνο...

Αν και οι περισσότερες "Καθαρές Δευτέρες" ( κατ' ευφημισμόν καθαρές, αφού γινόμασταν χάλια) είναι συνυφασμένες με το πέταγμα του χαρταετού σε οικογενειακές αποδράσεις σε...

Πέρσι, τέτοια εποχή, στο Λονδίνο είχε πιάσει φωτιά σε ένα πολυόροφο κτήριο. Πύργος Γκρένφελ (Grenfell Tower) λεγόταν. Το κτήριο ήταν παλιό, με πολλά εύφλεκτα υλικά...

Όταν ακούω για μεγάλους έρωτες κι αγάπες που άντεξαν στο χρόνο, σκέφτομαι δύο ηλικιωμένους, τους πιο νέους ηλικιωμένους που έχω δει ποτέ. Εκείνη αποπνέει...

Ήταν Μ. Δευτέρα κι η κυρα-Μαρία ετοιμαζόταν να πάει στην εκκλησιά για την ακολουθία του Νυμφίου. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει κι ο...

Tο παρακάτω κείμενο αφορά το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας, που με κάποιο τρόπο πρέπει να έρθουν σε επαφή με οποιοδήποτε ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ,...

Είναι πια πολλά τα χρόνια που εργάζομαι στην «Εξυπηρέτηση Πελατών» και η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα μαθαίνω και από κάτι καινούργιο για τους...

Αεροδρόμιο SKG (= Θεσσαλονίκης, αλλά παραπέμπει στο JFK και αποκτά περισσότερο γκλάμουρ) μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Περιμένοντας καθισμένος την αναγγελία πτήσης, χαζεύω...

Μια δίγλωσση (ελληνογερμανίδα) νεαρή Αθηναία με σπουδές Ιστορίας και Αρχαιολογίας και ισπανικό μεταπτυχιακό τίτλο, κατάφερε αυτό που ήθελε. Δηλαδή να βρει δουλειά στην Ισπανία...

Ο Disk Jockey της πλάκας είναι η κατηγορία που έχει κυριαρχήσει στο - άλλοτε, δυστυχώς - κραταιό επάγγελμα στην Ελλάδα. Ο DJ της πλάκας πλέον καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς (όσης τελοσπάντων απέμεινε) σε έναν χώρο στον οποίο το να "παίζεις μουσική" δεν ήταν απλώς επάγγελμα, ήταν πραγματική τέχνη. Το χειρότερο όλων, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, είναι ότι στις μέρες μας πληρώνεται το ίδιο ακριβά με έναν πραγματικό επαγγελματία κάθε άσχετος που αγόρασε ένα laptop, το φόρτωσε με 2-3 χιλιάδες πειρατικά mp3 και κάνει τον καμπόσο χαϊδεύοντας χωρίς λόγο τα κουμπάκια της κονσόλας. Πώς ξεχωρίζει ο επαγγελματίας DJ από τον DJ της πλάκας;