Η ΟΛΜΕ, η επίσημη συνδικαλιστική οργάνωση των εκπαιδευτικών, προέτρεψε και πρότεινε στους καθηγητές να πάρουν άδεια ειδικού σκοπού και/ή αναρρωτική, προκειμένου να μην πάνε στα σχολεία τους πριν τις 11 Μαΐου. Και βγήκαν πάρα πολλοί από άλλους κλάδους (ή από κανέναν κλάδο) και σέρνουν τα εξ αμάξης σ’ όλους όσοι έχουν ΠΕ ή ΤΕ, ακόμα και στα σόγια τους για 3 γενιές. Κοινός παρονομαστής; Η σούμα δηλαδή; ΟΛΟΙ είναι (είμαστε, μιας κι ανήκω στη “συνομοταξία”) “χαραμοφάηδες βολεμένοι”.
Άστοχη ίσως προτροπή της ΟΛΜΕ, αναφορικά με μια πιο άστοχη ίσως διαταγή για “προετοιμασία” των σχολείων. Ο καθένας, βέβαια, έχει την άποψή του, αλλά -δυστυχώς- έχουν άποψη κι άσχετοι με τον κλάδο. Αυτό, όμως, που έγινε για πολλοστή φορά φανερό, είναι η απαξίωση της κοινωνίας προς το πρόσωπο του εκπαιδευτικού κι η αβίαστη τάση της να τσουβαλιάζει, βάζοντας στο ίδιο καζάνι τους βολεμένους χαραμοφάηδες (που όντως υπάρχουν, είναι λίγοι κι υπάρχουν σ’ όλους τους κλάδους) με όσους κατέθεσαν ψυχή, φιλότιμο και προσωπικό χρόνο, για να στηρίξουν την τηλεκπαίδευση και να την κάνουν πράξη σ’ ελάχιστο χρόνο. Δεν είναι όλοι βολεμένοι χαραμοφάηδες. Κι οι αφορισμοί για την καμπούρα του άλλου δεν κάνουν καλό. Δεν τους έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή.
Αυτό που χρειάζεται μάλλον είναι η αυτοσυγκράτηση. Καθαρή σκέψη, προσοχή και μετρημένα λόγια. Περπατάμε ως κοινωνία σε λεπτό πάγο. Όλοι κάνουμε αγώνα κι όλοι πασχίζουμε να κρατήσουμε επαφή με το ζωντανό μέρος του κόσμου. Έχουμε ανάγκη να στηριχτούμε σ’ ένα όμορφο συναίσθημα, σ’ ένα μαζικό όνειρο, σε μια βαθύτερη ανθρώπινη και συλλογική αίσθηση των πραγμάτων. Οι αφορισμοί κι οι υψηλοί τόνοι σκάβουν κι άλλο την τάφρο της έριδας. Και βολεύουν όσους μας θέλουν μαλωμένους. Δεν τους έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή.
Αντίθετα, έχουμε ανάγκη τους χαμηλούς τόνους. Χαμηλά η μπάλα. Για όλα. Κανείς δεν ξέρει ποιος φταίει, η μία “αλήθεια” αναιρεί την άλλη κι αναιρείται από την επόμενη, οι πληροφορίες είναι τόσο σχετικές που αυτοκαταργούνται. Και κανείς δε γνωρίζει τι θα γίνει μετά. Γι αυτό κι η σιωπή είναι χρυσός στην εποχή μας και στη φάση που περνάμε. Είναι χρυσός, είναι σοφία, είναι ευφυία κι ένδειξη ψυχικής υγείας.
Μετρημένα λόγια, λοιπόν. Κι έλεγχος της καμπούρας μας…
ΘΑΝΟΣ ΚΛΕΤΣΑΣ
Ο Αθ. Κλέτσας (Θάνος για τους φίλους) είναι κλασσικός φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων και τη Φιλοσοφία της εκπαίδευσης. Κατάγεται από τις Σέρρες και ζει μόνιμα στη Ρόδο, όπου υπηρετεί πλέον ως Διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας. Μιλάει λίγο, γράφει πολύ.