Η δολοφονική απόπειρα της περασμένης Πέμπτης κατά του Λουκά Παπαδήμου είναι πολύ πιο σοβαρή και επικίνδυνη για τη δημοκρατία και τη χώρα από το χρέος και τα νέα μέτρα. Είναι μια ενέργεια που απειλεί ανοικτά τη σταθερότητα του κράτους, γιατί σηματοδοτεί τα γεννητούρια ενός μαύρου φοίνικα που αναγεννιέται από τις στάχτες του, αποτελεί τη δημιουργία μιας νέας τρομοκρατίας με ισχυρή και απειλητική δυναμική, τη στιγμή, μάλιστα, που όλοι πίστευαν ότι το φαινόμενο αυτό το είχαμε αφήσει πίσω.
Η νεοτρομοκρατία, όπως αυτή διαμορφώθηκε σήμερα στην Ελλάδα, αποτελείται από τρεις ένοπλες ομάδες, με τις δύο απ’ αυτές να έχουν κοινά σημεία επαφής και δράσης και “σύνορα” πιο “πορώδη”, ενώ η τρίτη δείχνει πιο αυτόνομη με αδιαπέραστα και στεγανοποιημένα όρια. Έχει στρατολογήσει με ευκολία νέα μέλη, πολλά απ’ τα οποία λόγω του λευκού ποινικού τους μητρώου παραμένουν εκτός βεληνεκούς των αντιτρομοκρατικών ερευνών, ενώ για άλλα υπάρχουν ενδείξεις, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. ότι συμμετείχαν σε πρόσφατα χτυπήματα, όπως αυτό της περασμένης Πέμπτης.
Εδώ και καιρό στις φυλακές Κορυδαλλού υπήρχαν ψίθυροι για τρομοκρατικό χτύπημα. Τα “μηνύματα” πολλά. Το τελευταίο διάστημα οι ψίθυροι έγιναν κραυγές (για να θυμηθούμε την ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν απ’ το μακρινό ’72), σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι να μην παραξενευτούν καθόλου. Πολλοί απ’ αυτούς παρακολουθούσαν μέλη του σκληροπυρηνικού σκέλους των “Πυρήνων της φωτιάς”, αλλά δεν μπόρεσαν ν’ αντιληφθούν ποιο απ’ τα δύο παρακλάδια έδωσε το “οκ” για το χτύπημα (τα μέλη της “Συνωμοσίας” χωρίστηκαν, πλέον, σε δύο στρατόπεδα). Η οργάνωση αυτή βρίσκεται πίσω και από τη μαζική αποστολή φακέλων με εκρηκτικούς μηχανισμούς σε υψηλά ιστάμενους Ευρωπαίους και τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τον περασμένο Μάρτη, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις ομοιότητες του μηχανισμού της Πέμπτης με αυτούς του Μαρτίου. Την ευθύνη για τις προηγούμενες αποστολές δεμάτων ανέλαβαν οι “Πυρήνες”, κάνοντας λόγο στην ανακοίνωση για το “Σχέδιο Νέμεσις”, μέρος και συνέχεια του οποίου φαίνεται να είναι και η απόπειρα εναντίον του Λ. Παπαδήμου. Παράλληλα, υπάρχει ο ίδιος φόβος για μαζική αποστολή φακέλων ανάλογη με αυτή του Μαρτίου.
Ένα βασικό ζήτημα που ανησυχεί την ΕΛ.ΑΣ. είναι η μετεξέλιξη της οργάνωσης, κατά το διάστημα της παραμονής των μελών της στις φυλακές. Ενώ θα περίμενε κάποιος να υπάρξει αποδυνάμωση λόγω του εγκλεισμού και της θεωρητικής έλλειψης επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, εντούτοις η οργάνωση ενδυναμώθηκε και πέρασε σε ένα νέο επίπεδο. Και η εξέλιξη αυτή προήλθε από δύο παράγοντες: την πανεύκολη επικοινωνία με “τους έξω” και τη δημιουργία στενής σχέσης με τους σκληρούς ποινικούς της νύχτας μέσα στη φυλακή, ένας “αρραβώνας” που έγινε επίσημος πριν από έξι χρόνια. Υπάρχουν πολύ ισχυρές ενδείξεις πως πριν από αποδράσεις (και ειδικά αυτή του Χριστόδουλου Ξηρού) είχε ζητηθεί η βοήθεια των ποινικών της νύχτας, κάτι που δεν αποκλείεται να συνέβη και σ’ αυτή την περίπτωση, τη στιγμή που υπάρχει ελεύθερος και κυκλοφορεί έξω ο Βασίλης Στεφανάκος, βαρύ χαρτί που αποφυλακίστηκε τον περασμένο Αύγουστο με το νόμο Παρασκευόπουλου.
Ένα άλλο βασικό ζήτημα που ανησυχεί την ΕΛ.ΑΣ. είναι η επιλογή του στόχου. Η επίθεση συμβολίζει σε θεωρητικό επίπεδο τη μάχη ενάντια στους τραπεζίτες, στο πλαίσιο του αντικαπιταλιστικού αγώνα. Όμως, η επιλογή του κ. Παπαδήμου προβληματίζει, γιατί ο “στόχος” εκπροσωπεί την “καλή” πλευρά του συστήματος με καλή έξωθεν “εικόνα” ως πρωθυπουργός, ως τραπεζικός και ως ακαδημαϊκός. Το θύμα είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και δεν απασχόλησε ποτέ για κάτι αρνητικό την κοινή γνώμη. Υπήρχαν διαθέσιμοι πολύ πιο “καλοί” στόχοι, απ’ την άποψη της σύμπνοιας με το λαϊκό αίσθημα. Όμως, δεν προτιμήθηκαν. Αυτό, σίγουρα, δείχνει κάτι και προβληματίζει για τα κίνητρα των αυτουργών.
Και παρά την καλή εικόνα του θύματος, εντύπωση προκαλεί και η αντίδραση του κόσμου. Στα social media ξεχύθηκε ένα ποτάμι μίσους εναντίον του πρώην πρωθυπουργού, ενισχυμένο από την άγνοια των γενεών που επλήγησαν από την κρίση και στηλιτεύουν χαιρέκακα τον “εκπρόσωπο” του συστήματος με τον παχυλό μισθό και την πλούσια ζωή. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή, μεγαλύτερο, ίσως, και από το χρέος: η έλλειψη παιδείας και γνώσης των βασικών. Αυτό που οφείλουμε να μάθουμε στους νέους κυρίως (και σ’ όσους δεν το γνωρίζουν ακόμα) ότι κανένας αγώνας ή σκοπός δε νομιμοποιεί την αφαίρεση ή την απόπειρα αφαίρεσης μιας ανθρώπινης ζωής (για το λόγο αυτό όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή). Ότι καμιά βία δεν είναι νόμιμη και θεμιτή εκτός απ’ την αμυντική. Ότι δεν μπορούν αυτόκλητα εξουσιοδοτημένοι “σωτήρες” να ασκούν βία στο όνομά της κοινωνίας και να μη λογοδοτούν για τη χρήση της. Ότι στη δημοκρατία υπάρχει καταστολή και αστυνομία, αλλά και αυτές ελέγχονται από τους Νόμους. Ότι το μίσος και η βία φέρνουν μόνο μίσος και βία. Ότι ο διχαστικός λόγος και ο λόγος της βίας θα φέρουν και πράξεις βίας. Αν μάθουν αυτά, θα μπορέσουν να αντισταθούν στη “μετάλλαξη” της τρομοκρατίας και τ’ αποτελέσματα των χτυπημάτων της. Θα μπορέσουν, όμως, να διαχειριστούν και τα υπόλοιπα φαινόμενα της παρακμής και της κρίσης. Αν, πολύ απλά, διδαχθούν τη Δημοκρατία.

ΘΑΝΟΣ ΚΛΕΤΣΑΣ
Ο Αθ. Κλέτσας (Θάνος για τους φίλους) είναι κλασσικός φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων και τη Φιλοσοφία της εκπαίδευσης. Κατάγεται από τις Σέρρες και ζει μόνιμα στη Ρόδο, όπου υπηρετεί πλέον ως Διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας. Μιλάει λίγο, γράφει πολύ.